Een van de kritiekpunten op de Europese Unie is dat de belangen van (grote) bedrijven vooropstaan. Daarom is het initiatief voor een sociale pijler onder de EU belangrijk, in het bijzonder voor lesbische vrouwen, homomannen, biseksuelen, transgenders, queers en intersekse-mensen (LHBTQIs) op de arbeidsmarkt en de werkplek, én in andere aspecten van het leven.
Dat staat onder andere in de slotverklaring van de conferentie in Madrid, die was belegd door de Europese vakvereniging (ETUC) in samenwerking met de Spaanse vakbondsorganisaties CCOO (Comisiones Obreras) en UGT. Namens het Netwerk Roze FNV nam Michiel Odijk aan de conferentie deel.
Hij vertelt: “Het was een historische gebeurtenis, niet alleen omdat het voor het eerst was dat er een vakbondsconferentie gekoppeld was aan een World Pride – die de dag na de afsluiting van de conferentie plaatsvindt. De conferentie viel stomtoevallig ook samen met de dagen van de omslag in de Duitse politiek, en vanochtend hebben onze Duitse afgevaardigden op hun tablet het debat in de Bondsdag gevolgd waarmee het huwelijk werd opengesteld voor gelijkgeslachtelijke paren, iets dat bondskanselier Merkel jarenlang heeft weten tegen te houden. Daardoor kreeg het extra symboliek. Nou moet Merkel nog de horizontale richtlijn gaan steunen.”
De horizontale richtlijn is een voorstel om discriminatie op allerlei gronden, waaronder seksuele gerichtheid, op Europees niveau strafbaar te stellen. Niet alleen op het gebied van werk, maar ook bij het leveren van diensten, in het onderwijs, de gezondheidszorg enzovoort. Tot nu toe is die strafbaarstelling niet gelukt omdat vooral Duitsland dit blokkeerde, jaren- en jarenlang. De conferentie in Madrid deed ook een beroep op de EU om eindelijk akkoord te gaan met de horizontale richtlijn. Dat zou tenminste echt inhoud geven aan die sociale pijler van de EU.
De bijeenkomst vond plaats in het hoofdkantoor van de UGT (Union General de Trabajadores, Algemene Arbeiders bond), dat ter gelegenheid van de World Pride een tentoonstelling bood over beroemde LHBTQIs.
Afgelopen februari was er tijdens een training die door de ETUC en het trainingsinstituut ETUI was georganiseerd, onder andere stilgestaan bij het feit dat er wel regels en wetten tegen discriminatie zijn, maar dat er weinig rechtszaken zijn. En dat terwijl niet de indruk bestaat dat alles koek en ei is. Hoe komt dat? Wél wetten, maar wie discrimineert wordt zelden voor de rechter gesleept.
Naarmate er meer rechtszaken zijn, wordt de pas duidelijk hoe belangrijk het discriminatieverbod is, was de gedachte die tijdens die cursus naar voren kwam.
Naar aanleiding daarvan heeft het Netwerk Roze in de afgelopen tijd gebrainstormd over de rol van de FNV hierin en een brief opgesteld aan het FNV-bestuur met suggesties om de individuele dienstverlening bij discriminatie duidelijker te profileren. Michiel deelde tijdens de conferentie deze suggesties met de andere aanwezigen en vertelt dat dat herkenningspunten opriep. “Ik hoop dat andere vakbonden ook wat kunnen met onze gedachten, maar er kwam in ieder geval veel respons.”
De Engelse slotverklaring van de conferentie is hier te downloaden. En een onofficiële Nederlandse vertaling hier.