Helemaal onvoorbereid kwam Jamie Barry, schoolhoofd op een basisschool in Birmingham, naar de ouderavond in oktober. Een stuk of twintig ouders verwachtte hij. In plaats daarvan zaten er rond de honderd ouders, die hem ernstig aan de tand wilden voelen over slechts één onderwerp: CHIPS.
CHIPS staat voor Challenging Homophobia in Primary Schools (= Aanpak van homofobie in basisscholen), een programma dat een aantal basisscholen in Engeland gebruikt en dat Barry onlangs ook zijn school ingevoerd.
“Waar bemoeide Barry zich eigenlijk mee?” wilden de ouders weten. “Alsof we zelf onze kinderen niet kunnen vertellen dat ze niet moesten pesten!” “En hoeveel homofobe pestincidenten komen er nou per week voor op de school voor, dat hier aandacht aan besteed moet worden ons onderdeel van de les?” “Als de school verhaaltjes gaat gebruiken om daarin iets over homofobie te vertellen, dan is de school aan het indoctrineren!”
Helemaal spontaan kwam de uitbarsting van de ouders niet. Een anti-abortus-lobby had de ouders opgeroepen – zelfs door voorbeeldvragen op te sturen – om de schoolleiding hierop aan te vallen. De sfeer op de ouderavond werd zelfs zo agressief dat de staf besloot om de politie te bellen en Barry uit de vergadering te halen en in veiligheid te stellen.
Rob Kelsall, vertegenwoordiger van de National Association of Headteachers verklaarde geschokt en met afschuw te hebben gehoord over de situatie. Hij stelde dat het Ministerie van Onderwijs nu klip en klaar zijn steun moeten geven aan mensenrechteneducatie. “Daarover valt niet te marchanderen, en dat moet duidelijk zijn.”
Het Britse ministerie ondertussen geeft wel op zijn website “good practices” van schoolprogramma’s waarin homofobie aan de kaak wordt gesteld, maar gaat niet verder dan dat.